Dinomyrmex gigas

Giant Forest Ant

Rodzina \| Family:	Formicidae
Podrodzina \| Subfamily:	Formicinae
Plemię \| Tribe:	Camponotini
Rodzaj \| Genus:	Dinomyrmex
Gatunek \| Species:	D. gigas

Dinomyrmex gigas photo gallery

Opis Dinomyrmex gigas

1. Wstęp

Dinomyrmex gigas (Latreille, 1802) to jedne z największych gatunków mrówek na świecie. Swoją popularność zawdzięczają przede wszystkim dużym rozmiarom. Są to mrówki bardzo pożądane przez hodowców i z tego powodu stosunkowo drogie. Jeszcze niedawno ceny za samotną królową tego gatunku oscylowały na poziomie $1000, obecnie można je kupić w Europie za połowę tej ceny.

2. Występowanie

Dinomyrmex gigas występują w lasach deszczowych Birmy, Tajlandii, Malezji, Indonezji, Singapuru, Brunei i Filipin.

3. Budowa gniazda

Głównie gniazdują w ziemi u podnóża drzew, rzadziej w martwych kłodach, lub w żywych pniach. Obszar żerowania kolonii może wynosić do 1000m². (Orr & Charles, 1994)

4. Wygląd

Kasta robotnic polimorficzna. Majory ważą ok. 370 mg, a minory ok. 130 mg. Dla porównania największa europejska mrówka, królowa Camponotus ligniperda (Latreille, 1802) waży ok. 180mg (Seifert, 2018), przy długości ciała 18mm. Majory D. gigas dorastają do 3cm długości. (Pfeiffer i Linsenmair, 2000)

5. Struktura kolonii

Kolonie liczą tysiące robotnic (do 7000). Polidomiczne – jedna kolonia zajmuje kilka gniazd (8-14) oddalonych od siebie o około 10-20m. W gnieździe znajduje się wyłącznie jedna płodna królowa – monoginia. Stosunek wielkości robotnic minor do major w dojrzałej kolonii wynosi około 87:13 (Pfeiffer i Linsenmair, 2000)

6. Odżywianie

Zbieraczki przynoszą do gniazd głównie grzyby i insekty, a także świeże, lub częściowo rozłożone owoce i nasiona, odchody i gnijące liście (Orr & Charles, 1994). Zbierają także nektar z nektarników pozakwiatowych (Rabenstein i in., 1994).

7. Behawior

Robotnice często oddalają się od gniazd na ponad 50m. W ciągu dnia mrówki głównie furażerowały na powierzchni ziemi, wchodząc na drzewa tylko, gdy było to konieczne. Z drugiej strony nocą bardzo niewiele robotnic chodziło po ziemi, a do koron drzew maszerowały całe kolumny mrówek (Orr & Charles, 1994). Jest to spowodowane prawdopodobnie dziennym zagrożeniem ze strony ptaków, które żerują na mrówkach (Pfeiffer i Linsenmair, 2000) i pasożytniczymi muchówkami, które używają wzroku podczas składania jajek na mrówkach (Disney i Schroth, 1989). Pojedyncze robotnice często przemieszczają się tym samym szlakiem.

D. gigas wykazują ciekawy, niespotykany (o ile mi wiadomo) jak dotąd u innych mrówek polietyzm. Robotnice wychodzące nocą nie wychodzą w dzień i tak samo robotnice wychodzące w ciągu dnia nie pojawiają się poza gniazdem podczas nocy (Orr & Charles, 1994). Średnia prędkość D. gigas na szlakach wynosiła 360 m/h (331,7 długości ciała/min) (Pfeiffer i Linsenmair, 2000), a dla porównania europejska Formica polyctena (Foerster, 1850) biega tylko z prędkością 29 m/h (60,4 długości ciała/min) w temperaturze 15°C (Horstmann, 1974).

Description of Dinomyrmex gigas

1. Introduction

Dinomyrmex gigas (Latreille, 1802) is one of the largest ant species in the world. It owes its popularity primarily to its large size. The ants are highly coveted by breeders and for this reason relatively expensive. Until recently, prices for a single queen of this species were at around $1,000, but now they can be bought in Europe for half that price.

2. Distribution

Dinomyrmex gigas is found in the rainforests of Burma, Thailand, Malaysia, Indonesia, Singapore, Brunei and the Philippines.

3. Construction of the nest

They mainly nest in the ground at the base of trees, less often in dead logs, or in tree trunks. The foraging area of a colony can be up to 1000m². (Orr & Charles, 1994)

4. Appearance

The caste of workers is polymorphic. Majors weigh approx. 370 mg, and minors about 130 mg. In comparison, the largest European ant, the queen of Camponotus ligniperda (Latreille, 1802) weighs about 180mg (Seifert, 2018), with a body length of 18mm. Majors of D. gigas grow up to 3cm in length. (Pfeiffer and Linsenmair, 2000)

5. Colony structure

Colonies have thousands of workers (up to 7000). They are polydomous – one colony occupies several nests (8-14) about 10-20m apart. In the nest there is only one fertile queen – the colony is monogynous. The size ratio of minor to major workers in a mature colony is about 87:13 (Pfeiffer and Linsenmair, 2000)

6. Nutrition

Foragers bring mainly fungi and insects to the nests, as well as fresh or partially decomposed fruits and seeds, droppings and rotting leaves (Orr & Charles, 1994). They also collect nectar from flower nectaries (Rabenstein et al., 1994).

7. Behavior

Workers often move more than 50m away from their nests. During the day, ants mainly forage on the ground, they climb trees only when necessary. On the other hand, at night very few workers walk on the ground, and columns of ants march to the treetops (Orr & Charles, 1994). This is probably due to the diurnal threat from birds that prey on ants (Pfeiffer & Linsenmair, 2000) and parasitic flies that use tvisual cues when laying eggs on ants (Disney & Schroth, 1989). Individual workers often move along the same route.

D. gigas exhibit an interesting polyethism not seen (as far as I know) in other ants so far. Workers leaving the nest at night do not leave the nest during the day, and likewise workers leaving during the day do not appear outside the nest during the night (Orr & Charles, 1994). The average speed of D. gigas on trails is 360 m/h (331.7 body lengths/min) (Pfeiffer & Linsenmair, 2000), while in comparison, the European Formica polyctena (Foerster, 1850) runs at only 29 m/h (60.4 body lengths/min) when the temperature is 15°C (Horstmann, 1974).

Bibliografia / References

Disney, R.H.L.. and M. Schroth, 1989. Observations on Megaselia persecutrix Schmitz (Diptera: Phoridae) and the significance of ommatidial size-differentiation. Entomol. Mon. Mag. 124: 169-174
Horstmann, K., 1974. Untersuchungen über den Nahrungserwerb der Waldameisen (Formica polyctena Foerster) im Eichenwald. III. Jahresbilanz. Oecologga 15: 187-204
Orr, A. G., & Charles, J. K. (1994). Foraging in the giant forest ant, Camponotus gigas (Smith) (Hymenoptera: Formicidae): evidence for temporal and spatial specialization in foraging activity. Journal of Natural History, 28(4), 861–872.
Pfeiffer, Martin & Linsenmair, K. Eduard. (2000). Contributions to the life history of the Malaysian giant ant Camponotus gigas (Hymenoptera, Formicidae). Insectes Sociaux – INSECTES SOC. 47. 123-132. 10.1007/PL00001690.
Rabenstein, R., A.H. Idris, N.-R. Yusoff and U. Maschwitz, 1994. The ant’s world. A study of feeding habits. Nat. Malays. March: 5-12.